Shaolin Kempo znane pod nazwą Kung – Fu albo Chuan – Fa pochodzi z Indii. Jako dowód tego przytacza się często istniejące od tego czasu malowidła ścienne. W okresie darumy (Bodhidharmy) indyjskie Kempo posiadało formę elementarnego systemu walki. Kempo określa się jako skuteczną metodę, która łączy ciało i duszę.

Chińska legenda głosi, iż w 520 r. w okresie dynastii Liang (506-550) z Indii do Chin przybył Ta-Mo, po japońsku Bodhidharma, aby szerzyć nauki Buddy.

Cesarz Wu-Ti nie chciał go słuchać, więc wywędrował on dalej na północ i osiedlił się na górze Hao-Schan w prowincji Honan, w klasztorze Shaolin (Młody las). Tutaj medytował i nauczał mnichów. Właśnie w tym klasztorze w kontakcie z Buddyzmem i przez połączenie elementów wielu kultur rozwijano w ciągu wieków wiele Sztuk Walki. Na tej podstawie opiera się również stopniowy rozwój Shaolin Kempo.

W klasztorze Shaolin przedstawiono 18 ćwiczeń mnichów i 24 gry mięśni, które przekazał Ta-Mo. Tutaj stworzył pewien rodzaj Shin-yi lub Hsing sztuki imaginowanej formy lub jedności duchowej (duszy). Te formy określa się jako najtrudniejsze, chociaż składają się tylko z 12 technik, ponieważ przy ich wykonywaniu wymagana jest idealna precyzja.

Z biegiem czasu również szkoła Shaolin, od której się wszystko zaczęło podzieliła się na szkoły północne i południowe. Różnice między szkołami spowodowane były odmiennymi warunkami życia ludzi, do których należeli. Wojownicy z północy za najważniejsze cechy uważali siłę, nieugiętość i niezłomność. Ich styl walki był otwarty, rzadko unikali walki lub ataku. Przewyższali Chińczyków z południa wielkością czystej siły.Oni stworzyli Shaolin Toanta, składającą się ze 108 technik.

Chińczycy z południa walczyli powściągliwie. Ich atak następował błyskawicznie, od razu szukali takiego punktu na ciele przeciwnika, którego uderzenie powoduje śmierć. W walce dali pierwszeństwo ruchom ramion i nóg. Wielcy mistrzowie Chuck Juan, Si-Chieng i Pai Yn – Feng stali się znani z 5 stylów zwierząt: smoka, tygrysa, lamparta, węża i żółwia. Tych 5 elementów to jedność duszy, oddechu, siły, kości i ścięgien. To właśnie z tych stylów składa się szkoła Shaolin Kempo. W rzeczywistości style są płynne, tak więc również w Shaolin Kempo istnieją różne sposoby wykonywania technik i form:

miękkie – twarde

szybkie – powolne

atakujące – poświęcające

zewnętrzne – wewnętrzne

łagodne – ciężkie

powściągliwe

Do rozwoju technik Shaolin przyczyniły się zakazy kolejnych panujących dynastii, ponieważ w tych czasach, kiedy naród był uciskany a posiadanie jakiejkolwiek broni zabronione spotykano się potajemnie, aby przypomnieć sobie najróżniejsze rodzaje samoobrony. Shaolin Kempo należy do najbardziej znanych stylów Kung – Fu (Whu-Shu)