Nazwa Kongo – Zen wywodzi się od słów: Kongo – diament i Zen - szkoła Bodhidharmy, która oparta jest na założeniu, że królestwo niebieskie jest w sercu każdego człowieka. Kongo – Zen jest filozofią, która potrafi połączyć łagodność z surowością. Wizualnym symbolem filozofii Kongo – Zen są dwie przecinające się krzywe w okręgu.

Znak ten powinien się znajdować na każdej sali treningowej, na białych kostiumach noszonych podczas ćwiczeń, jego zadaniem jest przypominanie, że nauki i ćwiczenia Shaolin Kempo, oparte są na filozofii Kongo – Zen.

Kongo – Zen zakłada, że rzeczywistość reprezentowana, przez dwie przecinające się w kole krzywe, przynależna jest do każdego człowieka i wszystkich innych istot; lezy pomiędzy wiedzą człowieka nie zdolną do zredukowania pewnych kategorii myślowych, a ciągle hamowanym przez wiedzę rodzajem wyobraźni. Mimo że wzrastająca wiedza umożliwia człowiekowi poznawanie sekretów wszechświata, to jednak tak jak w garści nitek, nie może być znaleziony wzór dywanu, tak prawdziwa rzeczywistość wszechświata, znajduje się poza granicami wiedzy ludzkiej. Może jest to siła witalna, szerzący się duch, jedność wszechświata – lecz to ciągle krąży między ludzkim rozumowaniem, a wrażeniem, niezdolne do opowiedzenia się lub uniezależnienia od którejś z dróg.

Kongo – Zen nie pokazuje rzeczywistości, która jest inwencją ludzkiej wyobraźni lub odzwierciedleniem ludzkich potrzeb i dążeń, nie jest także siłą najwyższą, która wymaga posłuszeństwa, obiecuje zbawienie i niebo p po śmierci, czy groźby kary w piekle. Nie jest to Bóg, który głosi ludziom swoje prawa ustami człowieka, kreowanego na jego posłannika, co daje mu nadnaturalną moc i władzę nad innymi. Nie jest to także ktoś dyktujący co jest dobre, a co złe, czy stawiający znaki zapytania nad sensem życia. Tylko silna osobowość ludzka może sprowadzić naukę do roli życiowego przewodnika – naukę i wiedzę o otaczającym go świecie. Dlatego uczymy się respektować realną rzeczywistość, zarówno indywidualnie jak i grupowo, gdyż jest to esencja życia. Poprzez wątpliwości, pytania i skromność, borykając się z bezstronną wiedzą ludzką, możemy dojść do prawdy i nowych kryteriów moralnych. Wierząc we wszystko jak w Boga człowiek uwalnia się od niepokojów, ciągłej moralnej samo odpowiedzialności i likwiduje problemy życiowe. Jest to jednak dalekie od realnej odpowiedzi na ludzkie pytania i wątpliwości, czyli od szczęścia na ziemi. Ludzie zbyt długo nie mogli odrzucić swych problemów, pasywnie akceptując to, co się dzieje wokół nich i wierząc, ze dzieje się to za sprawą Boga. Oczywiście ludzie wierzyli w tro, ze wszystko, zgodnie z tym co głosi wiara, zmnieni się po smierci człowieka. Lecz Bóg był także kozłem ofiarnym, na którego człowiek, który unikał odpowiedzialności za swoje indywidualne poczynania, zrzucał winy za wszelkie nieszczęścia.

Kongo – Zen, która zwraca uwagę na człowieka jako istotę wrażliwa, uczy i pokazuje drogę, po której nalezy iść, aby życie stało się lepsze. Człowiek czerpie doświadczenie z różnych źródeł i musi wybrać tyakie nakazy moralne ze wszystkich naturalnych rzeczy, aby pokierować swoim, życiem, aby osiągnąć harmonię i szczęście na ziemi nie w niebie.

Inny ważny aspekt filozofii Kongo – Zen jest symbolizowany przez falujące linie w kole. Obrazują one przeciwstawność nieba i ziemi, dobra i zła, oraz męskich i żeńskich cech charakteru: rozumu i siłu, oraz litości i miłości. Wszystko to symbolizuje aktualny stan wszechświata, czyli to, co jest nam znanme jako dynamiczne sterowanie nieustannymi zmianami i ruchem, separacją oraz kontaktami i wspólną koegzystencją. Wszystko znajduje się w skrajnej relacji w stosunku do siebie, jest w bliskim kontakcie z innymi elementami. Kwestia prawdy zaczyna się pojawiać w momencie integracji wszystkich jasnych nauce punktów wyobraźni człowieka i przyrody. Frakt, że wszystkie rzeczy są ze sobą powiązane, lub przeciwstawiają się sobie w całymbogactwie kosmosu i czasu, nie dał się ukryć. Jest to oczywiście uproszczone spojżeniew. Zrozumienie tego faktu i wyciągnięcie odpowiednich wniosków, będzie wielkim krokiem na przód w życiu człowieka. całe sedno życia trkwi w wyciągnięciu tych kilku wniosków i koncepcji, dotyczących świata i człowieka – jest to sedno życia, przeciwstawienie wyobraźni i materii, pychy i skromności, zycia i śmierci.